Αξιότιμε κ. Υπουργέ,
Με αφορμή την πρόσφατη εισαγωγή στην διαρκή Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής των Ελλήνων του νομοσχεδίου του Υπουργείου προστασίας του Πολίτη με τίτλο «Δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις και άλλες διατάξεις», η ΠΑ.ΣΥ.Ν.Ο. – Ε.Σ.Υ. επιθυμεί να επισημάνει τα κατωτέρω.
Ευθύς εξαρχής θα πρέπει να παρατηρηθεί, ότι το εν λόγω νομοσχέδιο ετέθη σε δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση στις 25-02-2020, ενώ η διαδικασία της διαβούλευσης ολοκληρώθηκε στις 10-03-2020. Αυτομάτως γίνεται αντιληπτό, ότι η ως άνω χρονική περίοδος κρίνεται ως εξαιρετικά σύντομη, λαμβανομένου, ιδίως, υπόψη ότι ταυτίζεται με την περίοδο εμφάνισης των πρώτων κρουσμάτων της πανδημίας του κορωναϊού στην χώρα μας, με αποτέλεσμα η κοινή γνώμη να είναι πλήρως αποπροσανατολισμένη. Κατά το μέρος τούτο το συνδικαλιστικό κίνημα και ιδίως η νοσηλευτική κοινότητα, που βρέθηκε εξαρχής στο επίκεντρο της δίνης της πανδημίας, δεν είχε τον κατάλληλο χρόνο για μια ουσιαστική συμμετοχή στην διαδικασία της ηλεκτρονικής διαβούλευσης. Ως εκ τούτου η ΠΑ.ΣΥ.Ν.Ο. – Ε.Σ.Υ. θεωρεί επιβεβλημένη την άμεση απόσυρση του εν λόγω νομοσχεδίου και την επανέναρξη ενός ευρύτερου κοινωνικού – δημοκρατικού διαλόγου με κεντρική θεματική την ελευθερία του συνέρχεσθαι.
Προσεγγίζοντας τις διατάξεις του επίμαχου νομοσχεδίου έχουμε να παρατηρήσουμε τα ακόλουθα. Σύμφωνα με την κατευθυντήρια διάταξη του άρθρου 1 ως σκοπός του νομοσχεδίου εμφαίνεται η διασφάλιση της άσκησης του δικαιώματος του συνέρχεσθαι δημοσίως σε υπαίθριο χώρο, σύμφωνα με το άρθρο 11 του Συντάγματος και το άρθρο 11 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), κατά τρόπο ώστε να μην εκτίθεται σε σοβαρό κίνδυνο η δημόσια ασφάλεια και να μην διαταράσσεται υπέρμετρα η κοινωνικοοικονομική ζωή ορισμένης περιοχής.
Με το πρόσχημα αυτό το νομοσχέδιο επιχειρεί να καθιερώσει μια σειρά από περιορισμούς και προϋποθέσεις, που δύνανται κατά περίπτωση να φτάνουν μέχρι του σημείου να αναιρούν την άσκηση του ως άνω δικαιώματος του συνέρχεσθαι.
Η πρώτη εκ των προϋποθέσεων σχετίζεται με την υποχρέωση έγκαιρης γνωστοποίησης, που βαρύνει τον Οργανωτή, στην κατά τόπο αρμόδια αστυνομική ή λιμενική αρχή της πρόθεσης για διεξαγωγή δημόσιας υπαίθριας συνάθροισης. Σημειωτέον, ότι η μη έγκαιρη γνωστοποίηση δύναται να έχει ως αποτέλεσμα την απαγόρευση της συγκεκριμένης δημόσιας συνάθροισης. Υπ’ αυτήν την έννοια η διαδικασία της έγκαιρης γνωστοποίησης καταλήγει να αποκτά τον χαρακτήρα προηγούμενης διοικητικής άδειας. Ευλόγως, λοιπόν, διερωτώμεθα, πώς είναι δυνατόν η άσκηση ενός συνταγματικού δικαιώματος να υπάγεται σε καθεστώς προηγούμενης αδειοδότησης από την αρμόδια διοικητική αρχή. Αναμφίβολα ευρισκόμεθα ενώπιον ενός υπέρμετρου περιορισμού, που κρίνεται ως αντισυνταγματικός.
Ακόμη πιο αυστηροί περιορισμοί τίθενται με το άρθρο 7, που προβλέπει ρητώς την δυνατότητα καθολικής απαγόρευσης μιας συνάθροισης, εφόσον επαπειλείται κίνδυνος για την δημόσια ασφάλεια ή σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής σε ορισμένη περιοχή. Εν προκειμένω υπογραμμίζεται, ότι τα κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη, προκειμένου να απαγορευθεί μια συνάθροιση, είναι μάλλον αόριστα, ενώ περιγράφονται κατά τρόπο γενικό, ώστε να καταλείπεται ένα ευρύτατο πεδίο διακριτικής ευχέρειας στην αρμόδια αρχή. Με τον τρόπο, όμως, αυτό ουδεμία εγγύηση παρέχεται για την αποτελεσματική άσκηση και απόλαυση του αναφαίρετου συνταγματικού δικαιώματος του συνέρχεσθαι.
Περαιτέρω, με το άρθρο 8 του νομοσχεδίου προβλέπεται η δυνατότητα επιβολής περιορισμών, οι οποίοι, ωστόσο, ουδόλως διευκρινίζονται, σε περίπτωση που πιθανολογείται μεγάλη διατάραξη στην κοινωνικοοικονομική ζωή της περιοχής. Για ακόμη μια φορά είναι εμφανής η ασάφεια των επίμαχων διατάξεων, με τις οποίες ούτε προσδιορίζονται τα είδη των δυνητικών περιορισμών, ούτε περιγράφονται ασφαλή κριτήρια για την επιβολή τους.
Η κορωνίδα των περιορισμών ανευρίσκεται στο άρθρο 9, όπου προβλέπεται ρητώς η δυνατότητα (βίαιης) διάλυσης μιας συνάθροισης, οσάκις δεν υπάρχει συμμόρφωση με τις επιταγές του νομοσχεδίου.
Οι επίμαχες διατάξεις ολοκληρώνονται με την θέσπιση ειδικών ποινικών διατάξεων, που προβλέπουν την επιβολή ποινικών κυρώσεων σε βάρος των παραβατών, ενώ καθιερώνουν και την αστική ευθύνη του Οργανωτή για την αποκατάσταση – αποζημίωση όσων υπέστησαν βλάβη της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας και της ιδιοκτησίας από τους συμμετέχοντες στη δημόσια υπαίθρια συνάθροιση.
Ενόψει των ανωτέρω η ΠΑ.ΣΥ.Ν.Ο. – Ε.Σ.Υ. απαιτεί την άμεση απόσυρση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, οι ρυθμίσεις του οποίου προσβάλλουν τον πυρήνα του δικαιώματος του συνέρχεσθαι και της ελευθερίας της διαδήλωσης, ως πιο συχνής μορφής της ελευθερίας συναθροίσεως. Είναι, δε, σαφές, ότι το φρόνημα του συνδικαλιστικού κινήματος δεν κάμπτεται ενώπιον αντιδημοκρατικών και αντισυνταγματικών ρυθμίσεων.
Παραμένουμε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε διευκρίνιση.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας
Γεώργιος Αβραμίδης Τζαννής Πολυκανδριώτης
