Άρθρα

Γεώργιος Μπαλιόζογλου: «Η καταξίωση του επαγγέλματος στη συνείδηση του κόσμου δρα ως καταλύτης στην επίλυση όλων των αιτημάτων των νοσηλευτών και δίνει το δικαίωμα στην πολιτεία να μας κοιτάξει ως προτεραιότητα και όχι ως ανάγκη»

Αλήθεια θυμάται κανένας καμία απεργιακή κινητοποίηση νοσηλευτών τα τελευταία τριάντα χρόνια κατά την οποία  είχε παραλύσει το σύστημα υγείας; Όπως συνέβαινε  με άλλες συντεχνίες π.χ. με δασκάλους και καθηγητές, υπαλλήλους του Ο.Α.Σ.Α., της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, ΤΑΞΙ κ.τλ.. Η απάντηση είναι σίγουρα αρνητική. Είναι αρνητική πολύ απλά, όχι διότι δεν υπήρχαν και δεν υπάρχουν προβλήματα και αιτήματα νοσηλευτών, αλλά διότι είτε δεν υπήρχαν οι συνδικαλιστικοί φορείς να τα αναδείξουν, είτε υπήρχαν  αλλού είδους δομικά προβλήματα που εμπόδιζαν στην πραγματοποίηση αυτού του εγχειρήματος.

Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός λέει ο σοφός  λαός μας. Η Νοσηλευτική λοιπόν,  επιστήμη και τέχνη έχασε την αρχή δυστυχώς, διότι τα πρώτα χρόνια που απέκτησε η χώρα το Ε.Σ.Υ. δια νόμου, ο μοναδικός συνδικαλιστικός φορέας που την εκπροσωπούσε ήταν η Π.Ο.Ε.ΔΗ.Ν. , όπου εκεί υπήρχαν και όλοι οι άλλοι υπάλληλοι των νοσοκομείων. Το γεγονός αυτό στέρησε από τους νοσηλευτές τη δυνατότητα κλαδικών αιτημάτων ενώ και η ύπαρξη  του κυκλικού ωραρίου εργασίας απέτρεπε πολλούς νοσηλευτές από τη συμμετοχή τους στα κοινά.  Έτσι τα αιτήματα γίνονταν συλλογικά με την λογική «οι όλοι ή κανένας», την οποία επέβαλαν οι άλλοι εργαζόμενοι.

Το γεγονός αυτό, οδήγησε τους νοσηλευτές για πολλά χρόνια να αισθάνονται εργαζόμενοι δεύτερης κατηγορίας, καθώς μέσα από το πλαίσιο των διεκδικήσεων της εποχής εκείνης δεν έβλεπαν καμία διεκδίκηση για το δικό τους επάγγελμα. Το πρώτο φως με αμιγώς νοσηλευτικό περιεχόμενο διεκδικήσεων πραγματοποιήθηκε με την ίδρυση της ΠΑ.ΣΥ.Ν.Ο. –Ε.Σ.Υ. το 1993 όπου δειλά – δειλά… οι νοσηλευτές για πρώτη φορά άκουγαν αιτήματα ΜΟΝΟ για τους νοσηλευτές και τον κλάδο τους. Οι αντιδράσεις στην αρχή ήταν χλιαρές από τους συνδικαλιστές παλαιάς κοπής. Δεν πίστευαν πως θα χάσουν τους νοσηλευτές. Το μεγάλο «ΜΠΑΜ» όμως στην νοσηλευτική  έγινε το 2004 με την ίδρυση της  Ε.Ν.Ε. (Ν.3252/2004), όπου όλοι κατάλαβαν πως η λεγόμενη ατμομηχανή του Ε.Σ.Υ., αποκτά επιτέλους υπόσταση  και ότι το επάγγελμα αλλάζει σελίδα. Γι’ αυτό και οι αντιδράσεις ήταν σφοδρές από όλους όσους καπηλεύονταν τη νοσηλευτική όλα τα προηγούμενα χρόνια. Γνώριζαν ότι η ύπαρξη της Ε.Ν.Ε. σε συνδυασμό με την ΠΑ.ΣΥ.Ν.Ο. – Ε.Σ.Υ.,  θα οδηγούσε τους νοσηλευτές μακριά από τις δικές τους συνδικαλιστικές Ομοσπονδίες με άμεσο αποτέλεσμα  την μείωση των μελών τους, άρα και των εσόδων τους. Από εκείνο το χρονικό σημείο και μετά σιγά – σιγά, καθώς η ΠΑ.ΣΥ.Ν.Ο. – Ε.Σ.Υ. γιγαντώνεται με μέλη και η ατζέντα γίνεται  αμιγώς  κλαδική,  αλλάζουν ρότα και όλες οι άλλες συνδικαλιστικές ομοσπονδίες, τα αιτήματα των οποίων γίνονται περισσότερο νοσηλευτικά απ’ ότι στο παρελθόν. Προσπαθούν επίσης να βάζουν στις αρχαιρεσίες τους και νοσηλευτές, γεγονός που στο παρελθόν δεν τους ενδιέφερε καθόλου.

Η δυναμική αυτή που είχε αναπτυχθεί από την ΠΑ.ΣΥ.Ν.Ο. – Ε.Σ.Υ. με καθαρά νοσηλευτικά θέματα που δεν είχαν αναδειχθεί επί δεκαετίες, δυστυχώς, με την είσοδο μας στα μνημόνια ανακόπηκε βίαια, το προσωπικό μειώθηκε και το αίσθημα της επιβίωσης και της αυτοσυντήρησης κυριάρχησε. Τα πάγια αιτήματα μας, όσο και αν έγιναν προσπάθειες να δρομολογηθούν, δεν κατέστι δυνατό και οι κυβερνόντες χρησιμοποιούσαν ως  άλλοθι την άρνηση των δανειστών. Η αλήθεια είναι όμως κάπου στην μέση. Όπου τα θέματα είχαν και το οικονομικό στοιχείο, αυτό ήταν δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Όπου όμως τα αιτήματα ήταν θεσμικά και αφορούσαν τους νοσηλευτές πάλι υπήρχαν αντιστάσεις είτε γιατί αντιδρούσαν άλλες ομάδες είτε γιατί δεν επιθυμούσαν οι δάφνες τις επιτυχίας να μπουν ως πρόσημο στην ΠΑ.ΣΥ.Ν.Ο. – Ε.Σ.Υ. Διότι με το πέρασμα των ετών ακόμα και οι πιο δύσπιστοι  συνειδητοποίησαν ότι μόνο μέσα από την ΠΑ.ΣΥ.Ν.Ο. – Ε.Σ.Υ. μπορούν να δρομολογηθούν όλα τα αιτήματα της νοσηλευτικής καθώς επίσης και να σταματήσουν όλα τα αλλότρια καθήκοντα που καθημερινά εκτελούν οι νοσηλευτές στο εργασιακό τους περιβάλλον.

Η πεποίθηση έγινε  ελπίδα και πλέον όλα τα καίρια θέματα  (Β.Α.Ε., κλάδος Νοσηλευτών – Ε.Σ.Υ.), τα οποία που έχουν αναδειχθεί και ταλανίζουν το επάγγελμα του νοσηλευτή   βρίσκουν τη λύση τους, καθώς η εμφάνιση της πανδημίας  ανέδειξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο του νοσηλευτή στο Ε.Σ.Υ.. Η καταξίωση του επαγγέλματος στη συνείδηση του κόσμου δρα ως καταλύτης στην επίλυση όλων των αιτημάτων των νοσηλευτών και δίνει το δικαίωμα στην πολιτεία να μας κοιτάξει ως προτεραιότητα και όχι ως ανάγκη, όχι ως ακόμα μία συντεχνία που προσπαθεί να βρει λύση στα προβλήματα της.

Γεώργιος Μπαλιόζογλου, Μέλος Διοικητικού Συμβουλίου ΠΑ.ΣΥ.Ν.Ο. – Ε.Σ.Υ.,
Πρόεδρος ΣΥ.ΝΟ. Θεσσαλονίκης, Νοσηλευτικά Δρώμενα,
1ο Τεύχος, Ανασκόπηση 2020, «Νοσηλευτικό Ιστορικό»

Διαβαστε επισης

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More

Privacy & Cookies Policy