Βεβαίως, πριν αρχίσει κανείς να περιορίζει ασφυκτικά τις λειτουργικές δαπάνες (ή πιο σωστά, τις σπατάλες) των νοσοκομείων, ελέγχει πρώτα την επιστημονική ποιότητα και τη διαχειριστική ικανότητα των διοικητών των εν λόγω ιδρυμάτων, αλλιώς είναι σα να προσπαθεί να γεμίσει τον πίθο των Δαναΐδων. Επ’ αυτού, από τα 170 περίπου διοικητικά στελέχη που διορίστηκαν εσχάτως να διοικήσουν τα νοσοκομεία και που κληρονόμησε ως… προίκα ο νυν υπουργός, μόλις το 1/3 διαθέτει προσόντα αναλόγων σπουδών, ενώ μεταξύ αυτών, συναντάμε συνταξιούχους φιλόλογους, ηλεκτρολόγους, διαιτολόγους, ακόμα και ναυπηγούς…
Σαφέστατα λοιπόν οι σπατάλες (και όχι οι δαπάνες) πρέπει να κοπούν με το μαχαίρι (104 εκατομμύρια € μαθαίνουμε ότι πλήρωσε το ελληνικό δημόσιο για τηλέφωνα…), αρκεί να μη μπερδέψουμε το αναγκαίο με το περιττό και μπούμε στη λογική του κλεισίματος νοσηλευτικών μονάδων. Η μείωση των παραγγελιών των απαραίτητων νοσοκομειακών υλικών, δε σημαίνει σε καμία περίπτωση και την εξοικονόμηση χρημάτων, αλλά μας παραπέμπει στο πείραμα του Χότζα, όταν εκεί που νόμισε ότι έμαθε το γάιδαρό του να ζει χωρίς φαΐ, τον βρήκε πεθαμένο… Οι λίστες αναμονής στα χειρουργεία μεγαλώνουν ελλείψει υλικών, ανοίγοντας έτι περεταίρω την όρεξη σε επίορκους φακελοεισπράκτορες…
Η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και ως τέτοιο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Εξάλλου, δεν αντιλαμβάνομαι για ποιο λόγο το ΕΣΥ θα πρέπει να είναι κερδοφόρο. Το κράτος υποχρεούται να εισπράττει και να διαχειρίζεται ορθολογικά τα έσοδά του, δικαιολογώντας το σκοπό για τον οποίο υπάρχει ως θεσμός. Ξεχνάμε άραγε ότι το κοινωνικό κράτος είναι ο θεμέλιος λίθος του σοσιαλισμού, τον οποίο συνεχίζει να πρεσβεύει το κόμμα που διαχειρίζεται την εξουσία; Εκτός κι αν κάτι έχει αλλάξει σε επίπεδο καταστατικού και μου διαφεύγει…
Εν κατακλείδι, η δημόσια δωρεάν υγεία εκτός από δικαίωμα είναι και καθολική απαίτηση, τόσο των πολιτών, όσο και του συνόλου των νοσηλευτών και ως τέτοια θα αντιμετωπιστεί όταν τεθεί εν αμφιβόλω από την οποιαδήποτε κυβέρνηση το αποτολμήσει.
ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΔΑΓΛΑΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΑΣΥΝΟ-ΕΣΥ