Η Παγκόσμια Ημέρα του Νοσηλευτή, την οποία γιορτάζουμε κάθε χρόνο στις 12 Μαΐου, έρχεται να μας θυμίσει ότι χωρίς την ενδυνάμωση των νοσηλευτών, κάθε προσπάθεια για βελτίωση των συστημάτων υγείας θα είναι μάταιη. Η πανδημία COVID – 19 που δοκίμασε τόσο τον νοσηλευτικό κλάδο όσο και τα συστήματα υγείας παγκοσμίως, δείχνει να υποχωρεί. Ωστόσο, αυτό που χρειάζεται να παραμείνει ανυποχώρητο είναι το ενδιαφέρον για την ενίσχυση του ρόλου των νοσηλευτών σε όλες τις δομές υγείας και στην κοινωνία μας.
Η πανδημία ανέδειξε στο μέγιστο βαθμό όλες τις παθογένειες των συστημάτων αλλά και τις δυσκολίες που βρίσκονται στο δρόμο των νοσηλευτών για να επιτελέσουν το έργο τους. Οι δυσθεώρητες απώλειες από την πανδημία όχι μόνο δεν είναι απλά νούμερα, αλλά αποτελούν ένα ηχηρό σήμα συναγερμού για την ενίσχυση εκείνων που μοχθούν για την προαγωγή της υγείας και ευεξίας όλων των μελών της κοινωνίας. Ενισχύοντας τους νοσηλευτές, η υγεία θα εξελιχθεί σε ένα αγαθό προσβάσιμο από περισσότερους και με ποιοτικότερα χαρακτηριστικά.
Σε όλο τον κόσμο, αυτή την απαιτητική περίοδο, οι νοσηλευτές προσπαθούν όχι μόνο να στηρίξουν με όλες τις δυνάμεις τους τις υγειονομικές δομές, αλλά και να επικοινωνήσουν τα αιτήματά τους, τα οποία από καιρό έχουν θέσει. Αιτήματα που πλέον φαίνονται πιο λογικά και με αδιαμφισβήτητη βάση.
Βασικό αίτημα των νοσηλευτών αποτελεί η επάνδρωση των δομών υγείας με προσωπικό λαμβάνοντας υπόψη τις πραγματικές ανάγκες και όχι μαθηματικά μοντέλα. Αυτό θα προάγει την αποτελεσματικότερη και ποιοτικότερη παροχή φροντίδας υγείας και σίγουρα θα μειώσει τα επίπεδα του στρες που έχει κατακλύσει τους νοσηλευτές και εμποδίζει το έργο τους.
Η αύξηση μισθών και παράλληλα η θέσπιση ενός νέου μισθολογίου που θα αναγνωρίζει τη φύση του επαγγέλματος και θα τους ανταμείβει πραγματικά είναι ένα ακόμη πάγιο αίτημα των νοσηλευτών. Οι κυβερνήσεις πρέπει να πράξουν πέρα από τις υποσχέσεις και να αναλάβουν δράσεις προς αυτήν την κατεύθυνση. Χρειάζεται, μέσω πολιτικής βούλησης, να ενεργοποιήσουν μηχανισμούς που θα επιτρέψουν τη χρηματοδότηση του νέου μισθολογίου και με αυτόν τον τρόπο να επιβραβεύσουν την πολύτιμη προσφορά των νοσηλευτών στα συστήματα υγείας.
Επιπρόσθετα, η επένδυση στην εκπαίδευση των νοσηλευτών θα πρέπει να γίνει προτεραιότητα καθώς οι ανάγκες τους για εκμάθηση νέων δεξιοτήτων και απόκτηση νέων γνώσεων ήταν και είναι τεράστιες. Τα νέα δεδομένα ανέδειξαν περισσότερο αυτές τις ανάγκες τόσο σε επίπεδο οργάνωσης και στελέχωσης όσο και σε ατομικό επίπεδο. Οι νοσηλευτές χρειάζονται όσο ποτέ άλλοτε την εκπαίδευση και τις γνώσεις για να ενισχυθούν αλλά και να διευκολύνουν την εργασία τους.
Τέλος, η αναγκαιότητα για την ύπαρξη ενός ασφαλούς και σωστά οργανωμένου χώρου εργασίας αποτελεί γνώριμο αίτημα των νοσηλευτών. Η πολυπλοκότητα λειτουργίας των υπηρεσιών υγείας προβάλει ως απαραίτητη την ύπαρξη ενός σταθερού και ισορροπημένου περιβάλλοντος εργασίας. Εκτός από την επαρκή στελέχωση, η υποστήριξη των νοσηλευτών σε ψυχολογικό και κοινωνικό επίπεδο είναι αναγκαία προϋπόθεση για τη δραστική μείωση του εργασιακού στρες και του φαινομένου του burnout.
Ο ρόλος του νοσηλευτή στη φροντίδα υγείας ήταν και θα είναι καθοριστικός. Η ενίσχυση αυτού του ρόλου μέσω της λήψης άμεσων και δραστικών μέτρων είναι πλέον επιβεβλημένη.
Χρήστος Ντάρδης, Πρόεδρος ΣΥ.ΝΟ. Ηπείρου,
7ο Τεύχος, Απρίλιος – Μάιος – Ιούνιος 2022,
«Νοσηλευτικό Ιστορικό»
