Εξειδικευμένη τέχνη και επιστήμη, που ασκείται με αυταπάρνηση και αίσθημα ευθύνης από τους επαγγελματίες του είδους, τους Νοσηλευτές, έναν κλάδο τόσο παρεξηγημένο, τόσο απαξιωμένο κι όμως τόσο νευραλγικής σημασίας!
Η φύση του επαγγέλματος απαιτεί υψηλό αίσθημα ευθύνης, ανιδιοτέλεια, συναισθηματική ωριμότητα και σταθερότητα, οξυδέρκεια, υπομονή, αποφασιστικότητα, και τεράστια αποθέματα ψυχικής δύναμης και αντοχής.
Τα καθήκοντα μας περιλαμβάνουν μια πολύπλοκη επιστημονική δραστηριότητα, η οποία απευθύνεται στον άνθρωπο, την οικογένεια και το κοινωνικό σύνολο σε όλες τις καταστάσεις υγείας και ασθένειας. Με σκοπό την πρόληψη, διατήρηση και αποκατάσταση της υγείας σε όλο το φάσμα των φυσιολογικών βιοψυχοκοινωνικών λειτουργιών της, κύριο μέλημα μας αποτελεί η διατήρηση και η προαγωγή της υγείας του συνόλου, ασχέτως κοινωνικής προέλευσης, θρησκευτικών πεποιθήσεων, φύλου, ιθαγένειας. Με σεβασμό στην προσωπικότητα και τα δικαιώματα των ατόμων, με επιμελημένη επιστημονική φροντίδα, σκοπός είναι η προώθηση της αυτοφροντίδας, της πρόληψης, της βελτίωση της υγείας αλλά και η αποκατάσταση προβλημάτων και επιπλοκών.
Πώς να πείσεις ένα νέο άτομο να επενδύσει σε αυτή την επιστήμη;
Παρόλο που τα τελευταία χρόνια οι νέοι Νοσηλευτές είναι πλήρως καταρτισμένοι και πολυπλεύρως ενημερωμένοι και ασκούν την επιστήμη τους έχοντας στο βιογραφικό τους εξαιρετικές σπουδές και εξειδικευμένη γνώση μέσω μεταπτυχιακών προγραμμάτων, ειδικοτήτων και εξειδικεύσεων εφάμιλλων με αυτές της ιατρικής επιστήμης, δυστυχώς εύκολα διακρίνει κανείς την απαξίωση και την υποβάθμιση του επαγγέλματος από τις εκάστοτε εξουσίες και κυβερνήσεις, γεγονός που αποτρέπει τη νέα γενιά να στραφεί σε αυτή την κατεύθυνση και να επιλέξει να αναζητήσει ένα πεδίο που να παρέχει, αν μη τι άλλο, στοιχειώδη αξιοπρέπεια και αναγνώριση.
Με ηχηρό παράδειγμα την πανδημία που έπληξε την ανθρωπότητα και τη χώρα μας την προηγούμενη διετία, μέσα από την οποία οι επαγγελματίες υγείας κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν ένα «άγνωστο, θανατηφόρο επικίνδυνο θηρίο», τα κατάφεραν υπερβάλλοντας εαυτώ, να βγουν οι περισσότεροι αλώβητοι μέσα από αυτή την τραγική συγκυρία, με αυταπάρνηση και προσωπικό και κοινωνικό κόστος, ανταπεξήλθαν στο «αδύνατο», προσφέροντας ένα κομμάτι από την ζωή τους, στηρίζοντας ανθρώπους που το είχαν ανάγκη, με εμφανή τον πέλεκυ του θανάτου πάνω από το κεφάλι τους. Και η ανταμοιβή τους ήταν ένα παρατεταμένο χειροκρότημα που διήρκησε για λίγους μήνες. Καμία έμπρακτη αναγνώριση, καμία υλική ή έστω ηθική ανταμοιβή.
Νοσηλευτική! Επαγγελματίες υγείας! Που δεν υπάγονται στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, που δουλεύουν σε συνθήκες γαλέρας σε υποστελεχωμένα νοσοκομειακά ιδρύματα, αμειβόμενοι με πενιχρούς μισθούς πείνας, σε εξαντλητικά ωράρια, σε απάνθρωπες συνθήκες (αναλογία νοσηλευτή ασθενή, έξω από τα όρια της λογικής), με εκατοντάδες οφειλόμενα ρεπό και άδειες! Φυσικό επακόλουθο λοιπόν η νέα γενιά να στραφεί σε άλλες κατευθύνσεις και λύσεις επαγγελματικής αποκατάστασης, κάπου που να πιστεύει ότι θα αναγνωριστεί η εκπαίδευση και η κατάρτιση της. Και όσοι επίμονοι επιλέγουν αυτή την ειδικότητα της αφοσίωσης και της φροντίδας του ανθρώπινου πόνου, με το πέρας των σπουδών τους διοχετεύονται σε χώρες του εξωτερικού που και οι συνθήκες εργασίας είναι σε καλύτερο επίπεδο και οι οικονομικές απολαβές ανταποκρίνονται σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης.
Κρούοντας λοιπόν τον κώδωνα του κινδύνου στους ιθύνοντες, με μια κραυγή απελπισίας, εμείς οι γηραιότεροι του κλάδου, σας επισημαίνουμε υπουργοί, βουλευτές, κυβερνήσεις, στηρίξτε τον κλάδο μας, βελτιώστε τους μισθούς και το κοινωνικό μας προφίλ, ενισχύστε τα νοσοκομεία μας με προσωπικό, δώστε ώθηση και κίνητρα στη νέα γενιά, γιατί με μαθηματική ακρίβεια θα βρεθείτε όλοι σας και όλοι μας στην ανάγκη νοσηλείας και περίθαλψης και θα βιώσετε με θλίψη και φρίκη τις τραγικές συνθήκες!
Κωνσταντίνα Κουμάντου,
Αντιπρόεδρος ΣΥ.ΝΟ. – Ε.Σ.Υ. Ν. Αχαΐας
