Αλήθεια ποιος θα το περίμενε; Μετά από δύο χρόνια πανδημίας οι νοσηλευτές να μένουν με άδεια χέρια και όλα τα μεγάλα λόγια που ακούστηκαν να γίνουν φρούδες ελπίδες. Η πραγματικότητα δυστυχώς είναι αμείλικτη για όλους μας. Κανένα θεσμικό μέτρο δεν ψήφισε η κυβέρνηση για το επάγγελμα του νοσηλευτή, με μόνη εξαίρεση τον θεσμό του ειδικευόμενου νοσηλευτή, που και αυτός όμως έτσι όπως εξελίχθηκε κατέληξε σε μία τραγωδία. Ενώ η εκπαίδευση μας πλέον είναι πανεπιστημιακή, δεν έγινε καμία κίνησή για την αντιστοίχιση των πτυχίων των ΤΕ σε ΠΕ. Ούτε βέβαια άλλαξαν οι οργανισμοί των νοσοκομείων για να δουλέψουν σε μόνιμες θέσεις οι απόφοιτοι των Πανεπιστημίων Νοσηλευτικής.
Όλα έμειναν ίδια. Δεν απασχολεί φαίνεται κανέναν Υπουργό ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν οργανικές – μόνιμες θέσεις με τους υφιστάμενους οργανισμούς.
Τα Πανεπιστήμια μας, βγάζουν λιγότερους νοσηλευτές από αυτούς που έχει ανάγκη το Ε.Σ.Υ. αλλά και ο ιδιωτικός τομέας. Τούτο σημαίνει πως πρέπει να κάνουμε εισαγωγή νοσηλευτών από τρίτες χώρες ή να μεταβληθούμε εμείς σε τρίτη χώρα, σε επίπεδο περίθαλψης.
Οι αμοιβές στα εξαιρέσιμα (νυχτερινά – αργίες) συνεχίζουν να φορολογούνται με υψηλό συντελεστή, ενώ θα έπρεπε να άλλαζαν σε επίπεδα προ μνημονίων.
Ο εφημερεύον νοσηλευτής που διοικεί το νοσοκομείο απόγευμα και βράδυ συνεχίζει να αμείβεται με 3 και 7 ευρώ αντίστοιχα.
Το ειδικό μισθολόγιο των νοσηλευτών πηγαίνει στις καλένδες, παρά τις υποσχέσεις .
Είναι πασιφανές από τα ανωτέρω η έλλειψη κινήτρων γύρω για το νοσηλευτικό επάγγελμα και με την ισχύουσα κατάσταση η φυγή νοσηλευτών στο εξωτερικό, θα πρέπει να θεωρείται βεβαία. Εμείς θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και να απαιτούμε το αυτονόητο. Μόνο έτσι θα στηρίξουμε τον Έλληνα ασθενή, μόνο έτσι θα στηρίξουμε το Ε.Σ.Υ.. Καλή Χρονιά με υγεία σε όλους!!!
Γεώργιος Μπαλιόζογλου,
Πρόεδρος ΣΥ.ΝΟ. Θεσσαλονίκης
